Dżem z pigwy będzie świetnie smakować ze świeżym chlebem, słodkimi bułeczkami, jak też osłodzi herbatę. Podpowiadamy, jak zrobić prosty dżem z pigwy na zimę. W skrócie Zagotowujemy wodę z cukrem i zostawiamy do ostygnięcia, 4. Zalewamy jabłka letnią zalewą tak, żeby wszystkie jabłka znalazły się pod powierzchnią płynu (jabłka nie powinny wystawać z wody, ale nie może być nalana pod sam brzeg słoika), 5. Szczelnie zakrywamy pojemnik papierem albo bawełnianą ściereczką, 6. Posiekaną pokrzywę i podagrycznik dusimy ze śmietaną (jak szpinak), dodając zmiażdżony czosnek, paprykę ostrą i wędzoną. Na sam koniec dodajemy natkę. Świetny sos do makaronu lub nadzienia naleśnikowego. Ocet z pokrzywą stosowany na włosy. Ocet z pokrzywą, a nie ocet z pokrzywy ma zapewnić włosom puszystość i połysk. Ocet winny, dodany do posiłków, pozytywnie wpływa na nasz układ pokarmowy, ułatwia trawienie i eliminuje szkodliwe bakterie, znajdujące się w przewodzie pokarmowym, tym samym usprawniając m.in. pracę żołądka i wątroby. To za sprawą octu winnego, dodanego do dań, następuje szybsza przemiana materii. . Syrop z pigwy robiony na zimno – wspomagający odporność dodatek do herbaty i deserów. Domowa apteczka z natury. Syrop z pigwy robiony na zimno to jedno z najlepszych źródeł witaminy C i odporności. Zbliża się przecież najlepsza pora na zbieranie pigwy i pigwowca. Dopiero po pierwszych przymrozkach pigwa jest najlepsza na robienie z niej przetworów. Bez przetwarzania nie da się chyba jej zjeść, gdyż jest bardzo twarda i cierpka. No, może pokrojona w cieniutkie plasterki i włożona do herbaty zamiast cytryny. Gryźć jak jabłko bym nie próbowała. O właściwościach dobroczynnych pigwy (nazywanej polską cytryną) nie trzeba chyba wspominać? Już nasze praprababcie wiedziały, że to skarbnica witaminy C (15 mg na 100 g pigwy) i substancji wspomagających odporność. Garbniki, pektyny, witaminy z grupy B, wapń, potas, żelazo, fosfor, magnez, miedź – to wszystko wpływa na naszą podatność na infekcje, a także na radzenie sobie z przeziębieniami, kiedy już nas dopadną. Warto sięgnąć po pigwę i przygotować z niej przetwory, które przez cały chłodny sezon będą nas wspomagać. Co można zrobić z pigwy? Między innymi syropy, soki, konfitury, nalewki czy wino. Dzisiaj pokażę Wam jak łatwo można zrobić syrop, który osłodzi nam nie tylko herbatę, ale także może stanowić wspaniały dodatek np. do kaszy na gęsto. Jak przygotować syrop z pigwy? Owoce pigwy myjemy i na ćwiartki i usuwamy gniazda nasienne – nie obieramy ze ćwiartkę dzielimy na mniejsze przekładamy do naczynia (najlepsza byłaby duża szklana miska lub duży słoik) i zasypujemy cukrem – na każdy 1 kg owoców potrzeba 1 kg cukru. Wszystko razem trzeba przemieszać, przykryć i odstawić na około 4-7 dni, najlepiej w chłodniejsze miejsce, ale nie do lodówki. 2-3 razy dziennie dobrze jest wszystko razem wpływem cukru owoce zaczną puszczać sok, a same będą powoli ciemnieć. Po kilku dniach zacznie się tworzyć owocowy syrop. Czym dłużej postoi, tym więcej go będzie i będzie bardziej aromatyczny. Syrop z pigwy jest gotowy Kiedy owoce będą już wyglądały jak podsuszone, a naczynie wypełni się syropem, można go zlać do słoików. Taki syrop spokojnie w lodówce postoi nawet do 2 tygodni. Kiedy jednak chcemy zrobić go więcej, wtedy wystarczy wyparzyć słoiczki, a sam syrop zagotować i wrzący wlać do słoiczków. Dobrze zakręcone i odwrócone do góry dnem zamkną się doskonale i nie trzeba będzie ich taki prosty sposób, przy minimum wysiłku, mamy zdrowy syrop do wody, herbaty czy do deserów. Przetwory z pigwy lub pigwowca – co można zrobić z pigwy W ubiegłym roku z pigwy, a właściwie z owoców pigwowca, robiłam pyszną konfiturę do herbaty. Spróbujcie też i tego sposobu na brzydką pogodę, która często obdarowuje nas kaszlem i katarem. Jak zrobić ocet jabłkowy, który ma bardzo wiele zastosowań zarówno w kuchni, jak i w codziennym dbaniu o zdrowie? Mimo iż na rynku spożywczym jest go pod dostatkiem, to nic nie zastąpi w pełni naturalnego i samodzielnie przygotowanego preparatu. Pewność co do składu i satysfakcja gwarantowana. Proces przygotowania octu jabłkowego nie jest skomplikowany, lecz wymaga sporo jabłkowy – właściwości Współczesna farmakologia oferuje wiele produktów, które co do zasady wspomogą utrzymanie organizmu w jak najlepszej kondycji. Nie zawsze jednak zachodzi potrzeba sięgania po tabletki szczególnie w kontekście profilaktycznego dbania o zdrowie. Substancji określanych mianem naturalnych suplementów diety jest kilka i oprócz octu jabłkowego zaliczamy do nich między innymi: sok z buraka, syrop z cebuli, syrop z mniszka lekarskiego, nalewkę z pigwy, Najcenniejszym składnikiem octu jabłkowego jest kwas octowy, który cechuje się silnym działaniem antybakteryjnym oraz antyseptycznym. Dzięki temu ocet może być wykorzystywany jako płyn antybakteryjny do odkażania różnych powierzchni czy przedmiotów, ale i również jako substancja wspomagająca leczenie grzybicy pochwy lub brodawek wywołanych wirusem HPV. Regularne spożywanie jednej łyżeczki octu jabłkowego dziennie może wpływ na obniżenie poziomu cholesterolu oraz zmniejszenie ryzyka zachorowania na stężenia glukozy we krwi to także dobry powód do jego regularnego spożywania szczególnie przez osoby chorujące insulinooporność czy cukrzycę. Profilaktyczne przyjmowanie niewielkiej dawki octu jabłkowego niesie za sobą same korzyści. Należy jednak pamiętać, by w przypadku przewlekłych chorób zasadność jego spożywania skonsultować z lekarzem prowadzącym. Ocen jabłkowy na odchudzanie Czy ocet jabłkowy jest cudownym eliksirem na zredukowanie masy ciała? Niestety nie, ale może w znaczący sposób wspomóc ten żmudny proces, gdyż przyspiesza tempo przemiany do zredukowania wagi jest oczywiście deficyt kaloryczny oraz zwiększona aktywność. Jak zrobić ocet jabłkowy – przepis Składniki do przygotowania octu jabłkowego:1 kg jabłek (najlepsze odmiany to: antonówki, papierówki, renety) 1 litr przegotowanej letniej wody 4-5 łyżek cukru (w zależności od słodkości jabłek) Przygotowanie:Jabłka należy umyć, ale nie trzeba tego robić w bardzo dokładny sposób. Bakterie znajdujące się na skórce pomogą w efektywniejszym procesie fermentacji Osuszone owoce pokroić na mniejsze kawałki razem z gniazdami. Jedyne czego należy się pozbyć to ogonki oraz nadgniłe miejsca Kawałki jabłek, wodę oraz cukier dodaj do dużego słoika, który należy zakryć gazą lub bawełnianą ściereczką przymocowaną gumką wokół szyjki naczynia. Jabłka przez cały proces fermentacji powinny znajdować się pod wodą, dlatego też warto przycisnąć je innym naczyniem, by nie unosiły się na powierzchnię Słoik odstaw w ciemne i ciepłe miejsce na ok. 4-5 tygodni (tyle zazwyczaj trwa proces fermentacji). Ocet będzie gotowy w momencie, gdy roztwór przestanie się pienić, a wokół kawałków owoców nie będą gromadzić się już powietrzne bąble Po prawidłowym procesie fermentacji przelej ocet przez gazę lub tetrową pieluchę cele oczyszczenia mikstury z kawałków owoców Szczelnie zakręcony ocet jabłkowy w ciemnym i chłodnym miejscu może być przechowywany przez bardzo długi nas naPolecamy jest produkowany na całym świecie z szerokiej gamy produktów i przy użyciu różnych metod. Dobrze znany ocet jabłkowy, hiszpański vinagre de Jerez, gęsty włoski aceto balsamico, słynny francuski vinaigre de champagne czy bardzo popularny w kuchni staropolskiej ocet piwny. Koreańczycy produkują gam sikcho z persymony, Chińczycy zaocu z owocu jujuby, a Filipińczycy sukang kaong z cukru palmowego [1]. Coraz większą popularnością cieszą się octy rzemieślnicze, produkowane tradycyjnymi metodami z różnych rodzajów owoców, kwiatów, ziół i alkoholi. Na początek trochę historii… Najwcześniejsze znane użycie octu datuje się na ponad 10 000 lat temu [2]. Już w Antyku wykorzystywany był jako środek konserwujący, smakowy, a także lekarstwo. Babilończycy produkowali octy aromatyzowane różnymi owocami, miodem i słodem [3]. Starożytni Egipcjanie używali go na zatrucia grzybami, brak apetytu, problemy z uszami, rany i gangrenę. Hipokrates, zwany Ojcem Medycyny, polecał stosować go zewnętrznie na rany i owrzodzenia, a wewnętrznie, jako napój o nazwie oksymel ( ocet + miód + woda), na zaburzenia oddychania, zaparcia, gorączkę, a także zapalenie opłucnej. Pierwsi lekarze w Stanach Zjednoczonych stosowali ocet w leczeniu wielu dolegliwości, w tym zatruć, bólu brzucha, wysokiej gorączki i obrzęków. Ocet – rodzaje, czyli ocet niejedno ma imię Octy są produkowane z wielu rodzajów surowców, różnymi metodami fermentacji. Ich właściwości organoleptyczne i chemiczne są kształtowane przez wiele czynników. Ze względu na rodzaj surowców naukowcy podzielili octy na trzy kategorie: octy roślinne (np. ryżowy, cebulowy i pomidorowy)owocowe (np. jabłkowy, malinowy, winny, ananasowy)zwierzęce (np. miodowy i serwatkowy) [1]. Pomimo pewnych różnic, wszystkie octy powstają w wyniku podwójnej fermentacji (alkoholowo-kwaśnej lub zakwaszającej) dowolnego substratu cukrowego. Ocet winny Ocet winny produkowany jest z czerwonego lub białego wina i jest najczęściej używanym octem w krajach śródziemnomorskich i Europie Środkowej [5]. Podobnie jak w przypadku wina, istnieje znaczny zakres jakości. Octy winne lepszej jakości wyrabiane są tradycyjną metodą orleańską i dojrzewają w drewnie do dwóch lat. Mają złożony, łagodny smak. Najbardziej znane i cenione octy winne to te, wytwarzane z poszczególnych szczepów winogron, np. francuski ocet szampański, hiszpański vinagre de Jerez z sherry, produkowany w prowincji Kadyks czy włoski z pinot grigio. Ocet ryżowy Ocet ryżowy jest najbardziej popularny w kuchniach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej [4]. Występuje w odmianach białej (jasnożółtej), czerwonej i czarnej. Japończycy preferują lekki biały ocet ryżowy do przygotowania sosów ryżowych do sushi i sałatek. Ma łagodną kwasowość i nieco płaski, nieskomplikowany smak. Ocet z czerwonego ryżu tradycyjnie barwiony jest czerwonymi drożdżami (Monascus purpureus). Z kolei ocet z czarnego ryżu (wytwarzany z czarnego kleistego ryżu) jest najbardziej popularny w Chinach. Jest również szeroko stosowany w innych krajach Azji Wschodniej. Octy owocowe Octy owocowe wytwarzane są z win owocowych. Najbardziej znany jest ocet jabłkowy, powszechnie stosowany w gastronomii. Wykorzystywany jest jako składnik marynat, zalew do piklowania, dressingów sałatkowych. Ma delikatny, wyraźnie owocowo-kwasowy smak i jabłkowy, octowy aromat. Jednak octy można też robić z innych owoców, np. malin, wiśni, truskawek, jeżyn, gruszek. W Korei bardzo popularny jest ocet z czarnych malin bokbunja. Słynie on ze swych właściwości antyoksydacyjnych. Podobnie jest w przypadku octu persymonowego, zwanego gam sikcho [1,5]. Chińczycy produkują ocet z daktyli jujube, a także z owoców goji. Natomiast w Indiach wytwarzany jest jamun sirka z owoców Jamun (różanego jabłka) oraz khal 'anab z rodzynek. Ocet piwny Ocet piwny był bardzo popularny w kuchni staropolskiej. Często pojawiał się na stołach królewskich i sarmackich w czasach baroku. Obecnie jest dość popularny w Niemczech [6]. Ma bardzo charakterystyczny, mocny, gorzki i słodowy smak. Już parę kropel wystarczy, by zmienić smak całej potrawy, do której jest dodawany. Ocet balsamiczny Ocet balsamiczny wytwarzany jest z moszczu białych winogron, zwykle odmiany Trebbiano [11]. Moszcz gotowany jest do osiągnięcia minimalnej zawartości cukru 30% Brix. Następnie poddawany jest fermentacji. W przeciwieństwie do innych octów, fermentacja alkoholowa oraz octowa zachodzą równolegle. W proces zaangażowane są między innymi drożdże z gatunku Zygosaccharomyces bailii i Zygosaccharomyces bisporus, naturalnie przystosowane do życia w środowiskach o wysokim stężeniu cukrów i kwasów [12]. Proces produkcji octu balsamicznego wymaga powolnego dojrzewania w drewnianych beczkach, podczas którego następuje koncentracja. Smak nasila się z biegiem lat, a ocet staje się słodki, lepki i bardzo gęsty. Leżakowanie w beczkach trwa co najmniej 12 lat. Pod koniec okresu dojrzewania (12, 18 lub 25 lat) pobiera się małą porcję z najmniejszej beczki, a następnie każdą beczkę uzupełnia zawartością poprzedniej (większej) beczki. Metoda ta nazywa się solera. Świeżo zredukowany gotowany moszcz jest dodawany do największej beczki i co roku proces jest powtarzany. Niektóre, najbardziej cenione i drogie octy balsamiczne leżakują w beczkach nawet 100 lat. Metody produkcji octu Metoda powierzchniowa, zwana orleańską Proces orleański jest jedną z najstarszych i najbardziej znanych metod produkcji octu. Jest to powolny, ciągły proces zapoczątkowany we Francji i wykorzystywany na dużą skalę już w średniowieczu [6]. Nazwa nawiązuje do francuskiego Orleanu, znanego jako miasto octu. Metoda wykorzystywana była już w średniowieczu. Jako kultura starterowa stosowany jest ocet wysokiej jakości, zawierający żywe kultury bakterii. W tygodniowych odstępach dodaje się do niego wino. Ocet jest fermentowany w beczkach o dużej (200 litrów) pojemności. Beczki te mają wywiercone otwory, aby umożliwić dostęp tlenu. Otwory te często mają filtry ekranowe lub siatki, zapobiegające przedostawaniu się owadów i robaków. Do beczki wlewa się około 65 do 70 litrów octu wraz z 15 litrami wina. Po tygodniu dodaje się kolejne 10-15 litrów wina, powtarzając to co tydzień. Kiedy alkohol przekształci się w ocet, jest on odprowadzany przez kurek. Około 15% cieczy pozostaje w beczce do zmieszania z następną partią. Proces orleański najefektywniej przebiega w temperaturze 29 °C. W wyniku tego procesu uzyskuje się między innymi tradycyjnyocet winny o posmaku wina i stężeniu kwasu octowego do 8% [7]. Charakterystycznymi bakteriami występującymi w wytwarzanym tą metodą occie są Acetobacter orleanensis, które utleniają etanol do kwasu octowego, a także glukozę do kwasu glukonowego [8]. Bakterie te należą do bakterii tlenowych, wytwarzają 2-ketoglukonian i współtworzą galaretowatą celulozową błonę na powierzchni, zwaną matką octową. Olga Yastremska / 123RF Metoda ociekowa generatorowa W metodzie tej wykorzystuje się generator, czyli stojący zbiornik wypełniony trocinami bukowymi i wyposażony w urządzenia, pozwalające roztworowi alkoholu spływać przez wióry, w których bytują bakterie kwasu octowego [7]. Generatory mogą być różnej wielkości (15 stóp średnicy 20 stóp w calach). Każdy składa się z cylindrycznego zbiornika z perforowanym fałszywym dnem. Na nim znajdują się wióry bukowe lub podobny materiał. Ma on za zadanie zwiększyć przepływ powietrza z dna, które ma wyjście u góry. Przygotowuje się mieszaninę składającą się z odpowiednio dobranego roztworu alkoholu zakwaszonego kwasem octowym oraz specjalnych składników odżywczych potrzebnych dla wzrostu bakterii kwasu octowego. Bakterie z rodzaju Acetobacter są zaszczepiane w wiórach bukowych. Mieszankę nakłada się na rynnę w górnej części komory i pozostawia do spłynięcia po wiórach. Następnie jest ona zbierana na dnie generatora i ponownie rozprowadzana po wiórach, powodując dalsze utlenianie alkoholu, aż do uzyskania octu o pożądanej mocy. Utlenianie alkoholu przez bakterie może skutkować znacznym podwyższeniem temperatury, nawet do wartości, w których bakterie zostają zabite. Dlatego, aby utrzymać temperaturę na poziomie od 25 do 30° C, często stosuje się wężownice chłodzące. Metoda generatorowa jest znacznie szybsza w porównaniu do orleańskiej. Ocet można wyprodukować w ciągu 10 dni [9]. Jest zwykle używana metoda do produkcji octu destylowanego. Metoda wgłębna, czyli zakwaszanie zanurzeniowe To nowoczesna, wydajna i szybka metoda produkcji octu, wykorzystywana głównie w dużych przedsiębiorstwach przemysłowych [7]. Wykorzystywane są tu fermentory (acetatory) ze stali kwasoodpornej [10]. Wysokoobrotowy silnik rozbija powietrze, sprowadzane ze zbiornika ze stali nierdzewnej, na drobne pęcherzyki. Następnie powietrze jest wtłaczane do roztworu alkoholu i bakterii w celu jeszcze szybszego utleniania. Acetator zwykle wytwarza mętny ocet o stężeniu do 15% kwasu octowego. Ostatnim krokiem jest filtracja i pasteryzacja octu, aby zatrzymać dalszy rozwój bakterii i działanie enzymów. Nierzadko na tym etapie przeprowadzana jest także rafinacja. Cały proces produkcji octu metodą wgłębną trwa zwykle od jednego do dwóch dni. Ocet tradycyjny vs. przemysłowy Ocet przygotowany tradycyjnie różni się nieco od tego przemysłowego, produkowanego szybko i na dużą skalę metodą wgłębną. W badaniu Budak i Guzel-Seydim [13] porównano zawartość związków bioaktywnych w tradycyjnym occie winnym i przemysłowym. Ocet produkowany metodą tradycyjną zawierał więcej polifenoli (2690 mg/ L GAE vs. 2461 mg/ L GAE) oraz miał wyższą pojemność antyoksydacyjną ORAC (10,50 µmol mL − 1 vs. 8,84 µmol mL − 1 TE). Zawartość katechiny w occie przemysłowym (27,50 mg L − 1) była istotnie wyższa niż w occie tradycyjnym (13,76 mg L − 1). Jednak tradycyjny ocet zawierał większe ilości kwasu chlorogenowego i syringowego. Podsumowanie Na świecie jest wiele różnych rodzajów octów. W zależności od zastosowanego surowca oraz metody produkcji każdy ma inny, charakterystyczny smak, aromat oraz zawartość antyoksydantów. Coraz większą popularnością cieszą się octy rzemieślnicze, wytwarzane w sposób tradycyjny. Można je zrobić samemu w domu. Wystarczy woda, cukier, działający jako pożywka dla bakterii kwasu octowego oraz owoce, kwiaty, zioła, zboża lub napój alkoholowy. Bibliografia: Solieri, L. Giudici, P. (2009). Vinegars of the World. Vinegars of the World, 1– N. H., Aykin, E., Seydim, A. C., Greene, A. K., & Guzel-Seydim, Z. B. (2014). Functional Properties of Vinegar. Journal of Food Science, 79(5), R757– D., Hădărugă, N., Traşcă, T., Jianu, C., Jianu, I. (2009). Researches regarding the antioxidant capacity of some fruits vinegar. Journal of Agroalimentary Processes and Technologies, 15 (4), 506-510Adams, M. R. (2014). Vinegar. Encyclopedia of Food Microbiology, 717– N. E., Cho, S. H., & Baik, S. H. (2016). Microbial community, and biochemical and physiological properties of Korean traditional black raspberry (Robus coreanus Miquel) vinegar. Journal of the science of food and agriculture, 96(11), 3723–3730Emire, S. (2012). Vinegar Production Technology – An Overview. Beverage and Food World. E., Danuta Kusewicz, D. (2009) Bakterie kwasu octowego. W: Z. Libudzisz (red.), Mikrobiologia techniczna tom 2( Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN W., Morales, M., Lourdes & Del, M., Garcia-Parrilla, M., Troncoso, A. (2003). Optimising wine vinegar production: fermentation and ageing. Applied Biotechnology, Food Science and Policy. P., Gullo, M., Solieri, L., & Falcone, P. M. (2009). Technological and microbiological aspects of traditional balsamic vinegar and their influence on quality and sensorial properties. Advances in food and nutrition research, 58, 137– U. F., Ntwampe, S., Ngongang, M. M., Chidi, B. S., Hoff, J. W., & Jolly, N. P. (2019). Product and Microbial Population Kinetics During Balsamic-Styled Vinegar Production. Journal of food science, 84(3), 572– Guzel-Seydim, (2010) Antioxidant activity and phenolic content of wine vinegars produced by two different techniques. J Sci Food Agric. 90(12):2021-2026. Artykuły ocet z pigwy - ocet z pigwy Informacje Co zrobić z pigwy?Pigwa staje się coraz bardziej popularnym owocem, choć nadal nie wykorzystujemy w pełni jej potencjału. W tej chwili, jesienią, pigwa powinna stawa... Informacje Pigwa, postrach wirusów!Starożytni Grecy wierzyli, że pigwa została im przekazana przez samą Afrodytę, boginię piękna i miłości. Owocem tym obdarowywano pannę młodą w dniu... Informacje Pigwa na dziewięć sposobówStarożytni Grecy wierzyli, że owoc ten został im przekazany przez samą Afrodytę, boginię piękna i miłości. Pigwa, odległa kuzynka gruszek i jabłek,...

jak zrobić ocet z pigwy